LFCS #4: Πώς να χωρίσετε τις συσκευές αποθήκευσης στο Linux

Το Linux Foundation παρουσίασε την πιστοποίηση LFCS (Linux Foundation Certified Sysadmin), μια λαμπερή ευκαιρία για τους διαχειριστές συστήματος να δείξουν, μέσω μιας εξέτασης βάσει απόδοσης, ότι μπορούν να λειτουργήσουν συνολικά υποστήριξη συστημάτων Linux: υποστήριξη συστήματος, διάγνωση και παρακολούθηση πρώτου επιπέδου, καθώς και κλιμάκωση προβλημάτων – εάν χρειάζεται – σε άλλες ομάδες υποστήριξης.

Λάβετε υπόψη ότι οι πιστοποιήσεις του Linux Foundation είναι ακριβείς, βασίζονται πλήρως στην απόδοση και διατίθενται μέσω μιας διαδικτυακής πύλης ανά πάσα στιγμή, οπουδήποτε. Έτσι, δεν χρειάζεται πλέον να ταξιδεύετε σε εξεταστικό κέντρο για να λάβετε τις πιστοποιήσεις που χρειάζεστε για να εδραιώσετε τις δεξιότητες και την πείρα σας.

Η σειρά θα έχει τίτλο Preparation for the LFCS (Linux Foundation Certified Sysadmin) Parts 1 έως 33 και καλύπτει τα ακόλουθα θέματα:

Part 1

Πώς να χρησιμοποιήσετε την εντολή "Sed" για χειρισμό αρχείων στο Linux

Part 2

Πώς να εγκαταστήσετε και να χρησιμοποιήσετε το Vi/Vim στο Linux

Part 3

Πώς να συμπιέσετε αρχεία και καταλόγους και να βρείτε αρχεία στο Linux

Part 4

Διαμερισμός συσκευών αποθήκευσης, μορφοποίηση συστημάτων αρχείων και διαμόρφωση διαμερίσματος ανταλλαγής

Part 5

Προσάρτηση/Αποπροσάρτηση τοπικών και δικτυακών συστημάτων αρχείων (Samba & NFS) στο Linux

Part 6

Συναρμολόγηση κατατμήσεων ως συσκευές RAID – Δημιουργία και διαχείριση αντιγράφων ασφαλείας συστήματος

Part 7

Διαχείριση Διαδικασιών και Υπηρεσιών Εκκίνησης Συστήματος (SysVinit, Systemd και Upstart

Part 8

Τρόπος διαχείρισης χρηστών και ομάδων, δικαιωμάτων αρχείων και πρόσβασης Sudo

Part 9

Διαχείριση πακέτων Linux με Yum, RPM, Apt, Dpkg, Aptitude και Zypper

Part 10

Εκμάθηση βασικών σεναρίων κελύφους και αντιμετώπισης προβλημάτων συστήματος αρχείων

Part 11

Πώς να διαχειριστείτε και να δημιουργήσετε LVM χρησιμοποιώντας εντολές vgcreate, lvcreate και lvexend

Part 12

Πώς να εξερευνήσετε το Linux με εγκατεστημένα έγγραφα βοήθειας και εργαλεία

Part 13

Τρόπος ρύθμισης παραμέτρων και αντιμετώπισης προβλημάτων Grand Unified Bootloader (GRUB)

Part 14

Παρακολουθήστε τη χρήση πόρων των διεργασιών Linux και ορίστε όρια διεργασιών με βάση τον χρήστη

Part 15

Πώς να ορίσετε ή να τροποποιήσετε παραμέτρους χρόνου εκτέλεσης πυρήνα σε συστήματα Linux

Part 16

Εφαρμογή υποχρεωτικού ελέγχου πρόσβασης με το SELinux ή το AppArmor στο Linux

Part 17

Τρόπος ορισμού λιστών ελέγχου πρόσβασης (ACL) και ορίων δίσκου για χρήστες και ομάδες

Part 18

Εγκατάσταση Υπηρεσιών Δικτύου και ρύθμιση παραμέτρων της αυτόματης εκκίνησης κατά την εκκίνηση

Part 19

Ένας απόλυτος οδηγός για τη ρύθμιση του διακομιστή FTP για να επιτρέπει ανώνυμες συνδέσεις

Part 20

Ρυθμίστε έναν βασικό διακομιστή DNS αναδρομικής προσωρινής αποθήκευσης και διαμορφώστε τις ζώνες για τομέα

Part 21

Πώς να εγκαταστήσετε, να ασφαλίσετε και να συντονίσετε την απόδοση του διακομιστή βάσης δεδομένων MariaDB

Part 22

Πώς να εγκαταστήσετε και να ρυθμίσετε τον διακομιστή NFS για κοινή χρήση συστήματος αρχείων

Part 23

Πώς να ρυθμίσετε τον Apache με εικονική φιλοξενία βάσει ονόματος με πιστοποιητικό SSL

Part 24

Πώς να ρυθμίσετε ένα τείχος προστασίας Iptables για να ενεργοποιήσετε την απομακρυσμένη πρόσβαση σε υπηρεσίες στο Linux

Part 25

Πώς να μετατρέψετε ένα Linux σε δρομολογητή για να χειρίζεστε την κυκλοφορία στατικά και δυναμικά

Part 26

Πώς να ρυθμίσετε κρυπτογραφημένα συστήματα αρχείων και να ανταλλάξετε χρησιμοποιώντας το εργαλείο Cryptsetup

Part 27

Πώς να παρακολουθείτε τη χρήση του συστήματος, τις διακοπές λειτουργίας και την αντιμετώπιση προβλημάτων διακομιστών Linux

Part 28

Πώς να ρυθμίσετε ένα αποθετήριο δικτύου για εγκατάσταση ή ενημέρωση πακέτων

Part 29

Πώς να ελέγξετε την απόδοση, την ασφάλεια και την αντιμετώπιση προβλημάτων δικτύου

Part 30

Πώς να εγκαταστήσετε και να διαχειριστείτε εικονικές μηχανές και κοντέινερ

Part 31

Μάθετε τα βασικά του Git για την αποτελεσματική διαχείριση έργων

Part 32

Ένας οδηγός για αρχάριους για τη διαμόρφωση διευθύνσεων IPv4 και IPv6 στο Linux

Part 33

Ένας οδηγός για αρχάριους για τη δημιουργία σύνδεσης και γεφύρωσης δικτύου στο Ubuntu

Αυτή η ανάρτηση είναι το Μέρος 4 μιας σειράς 33 εκπαιδευτικών προγραμμάτων, εδώ σε αυτό το μέρος, θα καλύψουμε τις συσκευές αποθήκευσης κατάτμησης, τη μορφοποίηση συστημάτων αρχείων και τη διαμόρφωση του διαμερίσματος swap, που απαιτούνται για την εξέταση πιστοποίησης LFCS.

Διαμερισμός συσκευών αποθήκευσης σε Linux

Η κατάτμηση είναι ένα μέσο για τη διαίρεση ενός μεμονωμένου σκληρού δίσκου σε ένα ή περισσότερα μέρη ή «φέτες» που ονομάζονται κατατμήσεις. Ένα διαμέρισμα είναι μια ενότητα σε μια μονάδα δίσκου που αντιμετωπίζεται ως ανεξάρτητος δίσκος και περιέχει έναν μεμονωμένο τύπο συστήματος αρχείων, ενώ ένας πίνακας διαμερισμάτων είναι ένα ευρετήριο που συσχετίζει αυτά τα φυσικά τμήματα του σκληρού δίσκου με αναγνωριστικά διαμερισμάτων.

Στο Linux, το παραδοσιακό εργαλείο για τη διαχείριση κατατμήσεων MBR (έως ~2009) σε συστήματα συμβατά με IBM PC είναι η εντολή fdisk. Για κατατμήσεις GPT (~2010 και μεταγενέστερα) θα χρησιμοποιήσουμε gdisk. Κάθε ένα από αυτά τα εργαλεία μπορεί να κληθεί πληκτρολογώντας το όνομά του ακολουθούμενο από ένα όνομα συσκευής (όπως /dev/sdb).

Διαχείριση κατατμήσεων MBR με fdisk

Θα καλύψουμε πρώτα το fdisk.

fdisk /dev/sdb

Εμφανίζεται ένα μήνυμα που ζητά την επόμενη λειτουργία. Εάν δεν είστε σίγουροι, μπορείτε να πατήσετε το πλήκτρο «m» για να εμφανίσετε τα περιεχόμενα βοήθειας.

Στην παραπάνω εικόνα, επισημαίνονται οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες επιλογές. Ανά πάσα στιγμή, μπορείτε να πατήσετε «p» για να εμφανίσετε τον τρέχοντα πίνακα κατατμήσεων.

Η στήλη Id δείχνει τον τύπο διαμερίσματος (ή το αναγνωριστικό διαμερίσματος) που έχει εκχωρηθεί από το fdisk στο διαμέρισμα. Ένας τύπος διαμερίσματος χρησιμεύει ως ένδειξη του συστήματος αρχείων, το διαμέρισμα περιέχει ή, με απλά λόγια, τον τρόπο πρόσβασης στα δεδομένα σε αυτό το διαμέρισμα.

Λάβετε υπόψη ότι μια ολοκληρωμένη μελέτη για κάθε τύπο διαμερίσματος είναι εκτός του πεδίου εφαρμογής αυτού του σεμιναρίου – καθώς αυτή η σειρά επικεντρώνεται στην εξέταση LFCS, η οποία βασίζεται στην απόδοση.

Χρήση εντολών fdisk

Μερικές από τις επιλογές που χρησιμοποιεί το fdisk είναι οι εξής:

• Μπορείτε να παραθέσετε όλους τους τύπους διαμερισμάτων που μπορούν να διαχειρίζονται το fdisk πατώντας την επιλογή «l» (πεζά l).
• Πατήστε «d» για να διαγράψετε ένα υπάρχον διαμέρισμα. Εάν βρεθούν περισσότερα από ένα διαμερίσματα στη μονάδα δίσκου, θα ερωτηθείτε ποιο πρέπει να διαγραφεί.
• Εισαγάγετε τον αντίστοιχο αριθμό και, στη συνέχεια, πατήστε «w» (εγγραφή τροποποιήσεων στον πίνακα διαμερισμάτων) για να εφαρμόσετε αλλαγές.

Στο παρακάτω παράδειγμα, θα διαγράψουμε το /dev/sdb2 και, στη συνέχεια, θα εκτυπώσουμε (p) τον πίνακα διαμερισμάτων για να επαληθεύσουμε τις τροποποιήσεις.

Πατήστε το ‘n’ για να δημιουργήσετε ένα νέο διαμέρισμα και μετά το ‘p’ για να υποδείξετε ότι θα είναι κύριο διαμέρισμα. Τέλος, μπορείτε να αποδεχτείτε όλες τις προεπιλεγμένες τιμές (στην περίπτωση αυτή το διαμέρισμα θα καταλάβει όλο τον διαθέσιμο χώρο) ή να καθορίσετε ένα μέγεθος ως εξής.

Εάν το διαμέρισμα Id που επέλεξε το fdisk δεν είναι το κατάλληλο για την εγκατάσταση μας, μπορούμε να πατήσουμε «t» για να το αλλάξουμε.

Όταν ολοκληρώσετε τη ρύθμιση των κατατμήσεων, πατήστε "w" για να πραγματοποιήσετε τις αλλαγές στο δίσκο.

Διαχείριση κατατμήσεων GPT με gdisk

Στο παρακάτω παράδειγμα, θα χρησιμοποιήσουμε /dev/sdb.

gdisk /dev/sdb

Πρέπει να σημειώσουμε ότι το gdisk μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για τη δημιουργία κατατμήσεων MBR ή GPT.

Το πλεονέκτημα της χρήσης διαμερισμάτων GPT είναι ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε έως και 128 κατατμήσεις στον ίδιο δίσκο των οποίων το μέγεθος μπορεί να είναι της τάξης των petabyte, ενώ το μέγιστο μέγεθος για το MBR τα διαμερίσματα είναι 2 TB.

Σημειώστε ότι οι περισσότερες από τις επιλογές στο fdisk είναι ίδιες στο gdisk. Για το λόγο αυτό, δεν θα αναφερθούμε σε λεπτομέρειες, αλλά εδώ είναι ένα στιγμιότυπο οθόνης της διαδικασίας.

Μορφοποίηση συστημάτων αρχείων στο Linux

Αφού δημιουργήσουμε όλα τα απαραίτητα διαμερίσματα, πρέπει να δημιουργήσουμε συστήματα αρχείων. Για να μάθετε τη λίστα των συστημάτων αρχείων που υποστηρίζονται στο σύστημά σας, εκτελέστε την ακόλουθη εντολή ls.

ls /sbin/mk*

Ο τύπος του συστήματος αρχείων που πρέπει να επιλέξετε εξαρτάται από τις απαιτήσεις σας. Θα πρέπει να λάβετε υπόψη τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα κάθε συστήματος αρχείων και το δικό του σύνολο χαρακτηριστικών. Δύο σημαντικά χαρακτηριστικά που πρέπει να αναζητήσετε σε ένα σύστημα αρχείων είναι.

• Υποστήριξη ημερολογίου, που επιτρέπει ταχύτερη ανάκτηση δεδομένων σε περίπτωση κατάρρευσης του συστήματος.
• Η υποστήριξη Security Enhanced Linux (SELinux), σύμφωνα με το wiki του έργου, είναι «μια βελτίωση ασφάλειας στο Linux που επιτρέπει στους χρήστες και τους διαχειριστές περισσότερο έλεγχο στον έλεγχο πρόσβασης».

Στο επόμενο παράδειγμά μας, θα δημιουργήσουμε ένα σύστημα αρχείων ext4 (υποστηρίζει τόσο journaling όσο και SELinux) με την ετικέτα Tecmint στο /dev/sdb1, χρησιμοποιώντας mkfs, του οποίου η βασική σύνταξη είναι.

mkfs -t [filesystem] -L [label] device
or
mkfs.[filesystem] -L [label] device

Δημιουργία και χρήση κατατμήσεων Swap

Τα διαμερίσματα Swap είναι απαραίτητα εάν χρειαζόμαστε το σύστημα Linux μας να έχει πρόσβαση στην εικονική μνήμη, η οποία είναι ένα τμήμα του σκληρού δίσκου που προορίζεται για χρήση ως μνήμη όταν η κύρια μνήμη συστήματος (RAM) είναι όλη σε χρήση.

Για το λόγο αυτό, ένα διαμέρισμα ανταλλαγής μπορεί να μην χρειάζεται σε συστήματα με αρκετή μνήμη RAM για να καλύψει όλες τις απαιτήσεις του. Ωστόσο, ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση, εναπόκειται στον διαχειριστή του συστήματος να αποφασίσει εάν θα χρησιμοποιήσει ένα διαμέρισμα ανταλλαγής ή όχι.

Ένας απλός εμπειρικός κανόνας για να αποφασίσετε το μέγεθος ενός διαμερίσματος swap είναι ο ακόλουθος.

Η εναλλαγή θα πρέπει συνήθως να ισούται με 2x φυσική RAM για έως και 2 GB φυσικής RAM και, στη συνέχεια, μια επιπλέον 1x φυσική RAM για οποιοδήποτε ποσό άνω του 2 GB, αλλά ποτέ λιγότερο από 32 MB.

Οπότε αν:

M=Ποσότητα μνήμης RAM σε GB και S=Ποσό ανταλλαγής σε GB, στη συνέχεια

If M < 2
	S = M *2
Else
	S = M + 2

Να θυμάστε ότι αυτό είναι απλώς ένας τύπος και ότι μόνο εσείς, ως sysadmin, έχετε τον τελευταίο λόγο σχετικά με τη χρήση και το μέγεθος ενός διαμερίσματος ανταλλαγής.

Για να διαμορφώσετε ένα διαμέρισμα ανταλλαγής, δημιουργήστε ένα κανονικό διαμέρισμα όπως αποδείχθηκε προηγουμένως με το επιθυμητό μέγεθος. Στη συνέχεια, πρέπει να προσθέσουμε την ακόλουθη καταχώριση στο αρχείο /etc/fstab (το X μπορεί να είναι είτε b είτε c).

/dev/sdX1 swap swap sw 0 0

Τέλος, ας μορφοποιήσουμε και ας ενεργοποιήσουμε το διαμέρισμα ανταλλαγής.

mkswap /dev/sdX1
swapon -v /dev/sdX1

Για να εμφανίσετε ένα στιγμιότυπο των διαμερισμάτων swap.

cat /proc/swaps

Για να απενεργοποιήσετε το διαμέρισμα ανταλλαγής.

swapoff /dev/sdX1

Για το επόμενο παράδειγμα, θα χρησιμοποιήσουμε το /dev/sdc1 (=512 MB, για ένα σύστημα με 256 MB μνήμης RAM) για να δημιουργήσουμε ένα διαμέρισμα με fdisk που θα χρησιμοποιήσουμε ως swap, παρακάτω τα βήματα που περιγράφονται παραπάνω. Σημειώστε ότι θα καθορίσουμε ένα σταθερό μέγεθος σε αυτήν την περίπτωση.

συμπέρασμα

Η δημιουργία κατατμήσεων (συμπεριλαμβανομένης της ανταλλαγής) και η μορφοποίηση συστημάτων αρχείων είναι ζωτικής σημασίας στο δρόμο σας προς το Sysadminship. Ελπίζω ότι οι συμβουλές που δίνονται σε αυτό το άρθρο θα σας καθοδηγήσουν για να πετύχετε τους στόχους σας. Μη διστάσετε να προσθέσετε τις δικές σας συμβουλές και ιδέες στην παρακάτω ενότητα σχολίων, προς όφελος της κοινότητας.

Το eBook LFCS είναι διαθέσιμο τώρα για αγορά. Παραγγείλετε το αντίγραφό σας σήμερα και ξεκινήστε το ταξίδι σας για να γίνετε πιστοποιημένος διαχειριστής συστήματος Linux!

Τελευταίο, αλλά εξίσου σημαντικό, σκεφτείτε να αγοράσετε το κουπόνι της εξέτασης χρησιμοποιώντας τους παρακάτω συνδέσμους για να μας κερδίσετε μια μικρή προμήθεια, η οποία θα μας βοηθήσει να διατηρήσουμε αυτό το βιβλίο ενημερωμένο.